U progu XXI wieku współczesne rolnictwo staje wobec nowych wyzwań, w tym tych związanych z ochroną środowiska naturalnego, a zwłaszcza jakości wody i powietrza. Są one ściśle artykułowanymi potrzebami konsumenckimi, widocznymi choćby w badaniach Eurobarometru, ale jednocześnie bezpośrednio przekładalnymi na dokumenty programowe Komisji Europejskiej (KE) i Parlamentu Europejskiego (PE). Ochrona środowiska oraz przeciwdziałanie zmianom klimatu są również celami Wspólnej Polityki Rolnej (WPR), także tej po roku 2020.
Na skutek szeregu porozumień międzynarodowych oraz dyrektyw Unii Europejskiej (UE), krajowe rolnictwo jest zmuszone, na niespotykaną dotąd skalę, podjąć wspólnotowe wyzwania w zakresie ochrony wód przed niekorzystnymi, w tym zdrowotnymi skutkami rozpraszania związków biogennych do gleb i wód. W pierwszej kolejności obejmują one związki azotu zawarte w nawozach naturalnych – produkcie ubocznym chowu zwierząt gospodarskich i jednocześnie bardzo cennym elemencie plonotwórczym. Niestety, wciąż rosnąca skala i koncentracja produkcji zwierzęcej, przy braku odpowiednich unormowań, może prowadzić do przenawożenia gleby i przenikania nadmiaru związków azotowych do wód powierzchniowych, a nawet głębinowych.
Efekt ten może potęgować nieodpowiedzialne stosowanie azotowych nawozów mineralnych. W trosce o jakość życia i zdrowie społeczeństwa, także zamieszkującego na obszarach wiejskich, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi (MRiRW) przyjęło „Program działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”. Obowiązujący na terenie całego kraju program ma na celu wdrożenie podstawowych zasad obchodzenia się z nawozami naturalnymi, zapobiegając eutrofizacji środowiska oraz pogorszeniu jakości wód.